Malarskie sztuczki na słynnych obrazach, które mogliście przeoczyć !
1. Malarskie sztuczki – Ukryta twarz
Przez około 700 lat na sklepieniu katedry w Asyżu wierni i zwiedzający podziwiali fresk autorstwa Giotto di Bondone, jednakże dopiero w 2011 roku udało się dostrzec, że na owym dziele przedstawiającym życie i śmierć św. Franciszka, artysta ukrył w chmurach twarz samego diabła. Z jednej strony fakt, że siedem wieków życia w niewiedzy nie powinien zaskakiwać, mając na uwadze, że z ziemi trudno jest dostrzec szczegóły fresku, z drugiej strony jednak, nawet podczas konserwacji w 1997 roku (14 lat przed odkryciem!) fakt ten umknął specjalistom zajmującym się restaurowaniem świątyni.
Jedynym usprawiedliwieniem tego przeoczenia może być powszechna do 2011 roku wiedza, iż najwcześniejszą ukrytą na nieboskłonie postacią był rycerz z na płótnie przedstawiającym męczeństwo świętego Sebastiana namalowanego przez Andrea Mantegnę z 1460 roku.
2. Malarskie sztuczki – Groteskowy Anioł
Słynny Michał Anioł. Niemalże na palcach jednej ręki można by policzyć artystów, którzy nigdy nie namalowali autoportretu. Wielu najsłynniejszych malarzy, swoje podobizny umieszczało nie w centralnych miejscach stworzonych przez siebie dzieł, ale gdzieś na wiele dalszym planie, często czyniąc z siebie świadków uwiecznianego na desce, płótnie czy ścianie ważnego wydarzenia. Znaleźli się tacy, którzy robili to w taki sposób, że odnalezienie ich postaci na obrazie kosztować mogło wiele wysiłku i czasu.
W przypadku Michała Anioła właśnie też tak było. Swoją umęczoną tworzeniem kolejnego fresku w Kaplicy Sykstyńskiej twarz zakamuflował na skórze zdartej ze świętego Bartłomieja. Ten ostatni trzyma ją na tworzonym w latach 1537-1541 „Sądzie ostatecznym”. Kiedy zaś odkryto, że święty nie dzierży w dłoni własnej tkanki, ale jakby powłokę cielesną artysty? Dopiero pod koniec lat 20. XX wieku. Blisko 500 lat po namalowaniu. Być może ukrytych przekazów jest więcej? Kto wie?
3. Malarskie sztuczki – W krzywym zwierciadle
Jan van Eyck, Piętnastowieczny niderlandzki malarz, który jako jeden z pierwszych w Europie zaczął stosować technikę olejną, miał w swoim wykonaniu kilkadziesiąt doskonałych dzieł. Żadne z nich jednak nie budził w odbiorcy takich emocji jak „” z 1434 roku, który przedstawia (według historyków sztuki) ceremonię składania przysięgi małżeńskiej. Namalowany obraz, na którym tylko z pozoru van Eyck umieścił jedynie dwoje bohaterów i psa, w rzeczywistości przedstawia cztery osoby. Lustro na ścianie zawiera więcej informacji niż główny temat dzieła. Zwierciadło pokazuje co jeszcze dzieje się w pokoju i kto jeszcze w nim przebywa.
Aby je jednak dostrzec należy przed Arnolfinimi przystanąć w biegu po ogromnej National Gallery w Londynie i spojrzeć w zwierciadło widocznego w tle uwiecznionej na desce sceny. To właśnie dzięki niemu malarz rozciąga przestrzeń obrazu, prezentując spojrzenie na nią z innej perspektywy. Perspektywy, która pomija niestety wspomnianego czworonoga, pantofle oraz różaniec.
4. Malarskie sztuczki – Rzeź niewiniątek
Wiele osób oglądających „Rzeź niewiniątek” Pietera Bruegela starszego jest skoncentrowanych nie tylko dziwnym umiejscowieniem akcji (zamiast Betlejem I wieku, mamy tu Niderlandy w wieku XVI), ale też brakiem samych niewiniątek. Ale jak tu nie być zdziwionym, gdy na obrazie żołnierze wyszarpują kobietom różnego rodzaju naczynia, a zrozpaczone matki opłakują ułożone na własnych kolanach pakunki z jedzeniem? Co ukrył autor?
Aby rozwiązać zagadkę dziwnych wyborów malarza należy cofnąć się w czasie o 450 lat na dwór Świętego Cesarza Rzymskiego Rudolfa II. To właśnie w jego ręce trafił oryginalny obraz Bruegela. Uwiecznione na nim wydarzenia tak zszokowały władcę, iż rozkazał zamalować faktyczną masakrę niewiniątek, zamieniając rozszarpywane zwłoki dzieci na wspomniane beczki i zawiniątka. Tym samym dzieło starszego z Bruegelów straciło pierwotną wymowę, a stało się (już w katalogach XVII-wiecznych) niczym się na pierwszy rzut oka niewyróżniającą sceną plądrowania wsi. Po bliższym jednak spojrzeniu (najlepiej z użyciem skanera podczerwieni) na dzieło wybitnego artysty zauważyć można smugi i cienie zamalowanych na życzenie Rudolfa II maluczkich, straszących spostrzegawczych odbiorców niczym duchy, które nie zaznały spokoju.
Nie wszyscy wiedzą, że Bruegel zdecydował się namalować drugą wersję swojego obrazu, na której nikt zmian wprowadzać się już nie zdecydował. Można ją oglądać w muzeum w Wiedniu, do którego nam z pewnością bliżej, niż do przereklamowanego Londynu.
To jeszcze nie to. To tylko nieocenzurowana wersja autorstwa Bruegela.
Na górze wersja z Londynu, na dole z Wiednia. Sami możecie zadecydować, które wydarzenie jest mocniejsze?
A TY? CZY ZNASZ JAKIEŚ UKRYTE PRZEKAZY W DZIEŁACH MALARSKICH?
JESTEŚMY CIEKAWI
Napisz do Nas
www.biuro@spart.sanok.pl
https://www.facebook.com/people/SPArt-Sp-z-oo/100082952751403/
7. Producent SPArt „Od małych podobrazi Hobby Art po duże podobrazia na wymiar”