LUWR LUWR 
Mona Lisa: Leonarda da Vinci: Jedno z najsłynniejszych dzieł renesansu, znane na całym świecie z tajemniczego uśmiechu.
Gody w Kanie Galilejskiej(: )Paolo Veronese: Największy obraz w Luwrze.
Tratwa Meduzy(: )Théodore’a Géricault: Kolejne ważne dzieło francuskiego malarstwa.
Jak wiele monarszych rezydencji był on wielokrotnie przebudowywany. Nie będę jednak dokładnie opisywać etapów jego rozbudowy. Na ten moment wystarczy informacja, że początkowo Luwr wyglądał jak typowa warowna forteca, a dopiero potem został zamieniony w reprezentacyjny pałac.
Zbiory Luwru były gromadzone latami i cały czas są powiększane. Ich podstawą jest oczywiście kolekcja sztuki królów Francji, która została udostępniona szerszej publiczności po Rewolucji Francuskiej.
Potem kolekcja gwałtownie się powiększyła podczas Wojen Napoleońskich. Wielka Armia przywiozła do Paryża największe dzieła sztuki z całego kontynentu w tym np. Sąd Ostateczny Hansa Memlinga z Gdańska. Po klęsce Napoleona większość tych dzieł oczywiście zwrócono. Niektóre z nich zostały jednak we Francji ze względu na swoje duże rozmiary i trudności, jaki mógłby spowodować ich ponowny transport przez Alpy do Italii.
Poza tym Luwr regularnie wzbogacał się o dzieła prezentowane na tzw. salonie, czyli corocznej wystawie sztuki, która początkowo odbywała się właśnie w Luwrze. Najlepsze obrazy i rzeźby były kupowane od artystów przez rząd francuski włączane do oficjalnej państwowej kolekcji. Większość salonowych nabytków znajduje się dziś jednak w Musée d’Orsay, gdzie przeniesiono je w latach 80. ubiegłego wieku wraz z całą kolekcją sztuki drugiej połowy XIX wieku.
Ile czasu potrzeba, aby zwiedzić Luwr?
Tygodnie, bo to muzeum jest ogromne. Na pierwszą wizytę moim zdaniem w zupełności wystarczą jednak około trzy godziny. Oczywiście, jeśli macie czas, możecie tam spędzić nawet cały dzień. Obawiam się jednak, że po takim maratonie wyjdziecie z muzeum zupełnie bez sił. Dlatego radzę sobie dawkować sobie to miejsce. Do galerii, które najbardziej Ci się podobały zawsze możecie wrócić.
Wejście główne w formie szklanej piramidy zostało ukończone pod koniec lat osiemdziesiątych i początkowo wzbudziło ogromną niechęć mieszkańców Paryża. Pojawiły się głosy, że jest to element zupełnie niepasujący do architektury pałacu. Twierdzono też, że piramida jest zbyt nowoczesna i psuje atmosferę muzeum. Pojawiły się różne teorie spiskowe mające tłumaczyć tak dziwną konstrukcję.
Ktoś, kiedyś przeliczył szklane elementy piramidy i wyszła mu liczba 666, co miało świadczyć o religijnym pochodzeniu projektu. Później okazało się, że to nieprawda i że elementów w konstrukcji jest trochę więcej.
Wciąż jednak są tacy, którzy uważają szklaną piramidę w Luwrze za konstrukcję mistyczną, mającą chronić niebezpieczne i magiczne dzieła sztuki ukryte głęboko pod podłogą holu głównego, mieszczącego się wewnątrz piramidy.
Główny hol muzeum jest imponujący, ogromny i monumentalny. Wiodą stąd schody w kierunku trzech skrzydeł muzeum.
Nim wielka budowla stała się pałacem, a sale pałacu wypełniły dzieła sztuki, stał tu zamek warowny mający bronić dostępu do miasta. Był to okres wypraw krzyżowych i wielkich zmian w całej Europie. Władza przechodziła z rąk do rąk równie szybko, jak łamano podpisywane traktaty.
Normanowie podbijali na północy jeden kraj za drugim, niemal się nie zatrzymując. W owym czasie ich smukłe okręty przybiły już do brzegów Brytanii. Z pokładów łodzi na ląd zjechali pancerni rycerze i ruszyli w głąb kraju, ogniem i mieczem wymuszając sobie posłuch.
Wracajmy jednak do legend krążących po Luwrze. Jeden z panów pracujących w muzeum potwierdził, że istnieje tam wielka sala dostępna jedynie dla garstki wybrańców. Powiedział też, że w ciągu kilku ostatnich lat do muzeum kilkakrotnie zawitał Papież i odwiedził w samotności, ukryte i dobrze strzeżone miejsce na najniższym poziomie muzeum.
Zachęcamy Was do skorzystania z naszego asortymentu https://www.spartsanok.eu/
Kto wie, może kiedyś Wasze dzieło ujrzy ktoś w LUWRZE 🙂
